mpegleri

Ο Yuri Alexandrovich Bezmenov, γιός υψηλόβαθμου σοβιετικού αξιωματικού γεννήθηκε το 1939 στην Μόσχα. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην Novosti Press και ως πράκτορας στην KGB (Κα Γκε Μπε) αλλά και στο Κεντρικό Κομμουνιστικό Συμβούλιο τα χρόνια της Σοβιετικής Ενώσεως. Ειδικότητα του ήταν η προπαγάνδα. Λόγω διαφωνίας του με το σοβιετικό καθεστώς, τον Φεβρουάριο του 1970 διέφυγε στη Δύση και μάλιστα από την Αθήνα όπου είχε έρθει ως τουρίστας.

Μετά την παραχώρηση ασύλου από την πρεσβεία των ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη χώρα αυτή. Σε συνέντευξη που έδωσε το 1985 όπως θα δείτε στο βίντεο(στο τέλος της ανάρτησης), εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαφωτιστική ανάλυση των τεχνικών προπαγάνδας που εφάρμοζαν οι σοβιετικοί από την εποχή που υπηρετούσε…

Τεχνικές που μέσα από την συνέντευξη, προκύπτει ως οφθαλμοφανές ότι έχουν εφαρμοστεί κατά γράμμα και για την πολύχρονη προετοιμασία της δικής μας κρίσης. Σκοπός των σοβιετικών κατά τον πράκτορα, ήταν η οικονομική αποσταθεροποίηση της χώρας (ΗΠΑ) και…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 32 επιπλέον λέξεις

Κώστας Γαβράς: «Ζούμε σ’ έναν άγριο καπιταλισμό, γυρίσαμε στον 19ο αιώνα»

 

«Μαζεύουμε τα χρήματα από τους φτωχούς που είναι πολλοί για να τα δίνουμε στους πλούσιους που είναι λίγοι». Αυτή η φράση ενός στελέχους της Goldman Sacks στάθηκε αφορμή για το γύρισμα της ταινίας, η οποία πραγματεύεται τον κόσμο του χρηματιστηριακού κεφαλαίου μέσα από τις περιπέτειες ενός «κανονικού» ανθρώπου που εξελίσσεται σε έναν αδίστακτο τραπεζίτη.

Για την πολιτική και το πολιτικό σινεμά μίλησε χθες στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ο Κώστας Γαβράς, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα για την πρεμιέρα της καινούριας του ταινίας, «Το Κεφάλαιο», στις 14 Ιανουαρίου.

«Πίσω από την γοητεία ενός τραπεζίτη, τη μόρφωση και την καλλιέργειά του, κρύβεται μια σκοτεινή πλευρά, αυτή των επιχειρήσεων. Κι αυτό προσπάθησα να βρω και να διηγηθώ στην ταινία μου», ανέφερε ο Κ. Γαβράς κατά τη χθεσινή συζήτηση, προσθέτοντας ότι «ζούμε σ’ έναν άγριο καπιταλισμό, γυρίσαμε πίσω πολλά χρόνια, στον 19ο αιώνα».

«Οι έννοιες φυσικά έχουν αλλάξει και κυρίως έχει παραμεριστεί η ηθική. Στο βιβλίο «Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός», ο συγγραφέας του, τραπεζίτης Ζαν Πιερλεβάντ, περιγράφει τη δημοκρατία σαν placebo, (πλασματική). Ότι δηλαδή, οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών και των επιχειρήσεων διευθύνουν τον κόσμο. Νομίζω ότι του ξέφυγε σε μια στιγμή ειλικρίνειας», τόνισε μεταξύ άλλων.

Όπως είπε, στη Γαλλία οι ομαδικές απολύσεις γίνονται υπό τον τίτλο του «κοινωνικού προγραμματισμού» (plans sociaux). «Σαν να πρόκειται για δώρο στους ανθρώπους».

Ακόμα, σημείωσε πως «τη λύση στα τεράστια προβλήματα, δεν θα τη δώσει μια ταινία. Δεν είναι αυτός ο ρόλος ούτε του κινηματογράφου ούτε του σκηνοθέτη. Εμένα μ’ ενδιαφέρει η αντίσταση στην καταστροφή. […] Η λύση θα έρθει από τους ανθρώπους που ψηφίζουμε. Πρέπει να ξέρουμε ποιους διαλέγουμε και γιατί τους διαλέγουμε. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και κυρίως είναι πρόβλημα ελληνικό, εδώ και πάρα πολλά χρόνια».

Τέλος, ανέφερε ότι «ο κινηματογράφος δεν είναι Πανεπιστήμιο, ούτε κάνει πολιτικό κήρυγμα. Δεν επιβάλει μια ιδεολογία. Είναι ένα θέαμα με το οποίο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε συναισθήματα, να μιλήσουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις και ίσως ο θεατής να προβληματιστεί, να σκεφτεί».

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Η κρίσις

Γράφτηκε εν έτη 1933 αλλά είναι πιο επίκαιρο από ποτέ

«Οι φόροι και τα κόματα φέραν αυτή την κρίση
που κάνανε τον άνθρωπο να μη μπορεί να ζήσει

Κι όλο τη φτώχια πολεμά για να την αδικήσει
να βγάλει το ψωμάκι του το σπίτι του να ζήσει

Αλλά κι αυτό αδύνατο για να το κονομήσει
και κάθε μέρα βλασθημά την έρημη την κρίση

Όλος ο κόσμος τα ‘χασε κι όλοι παραμιλούνε
και κάθε μέρα βλασθημούν την κρίση που περνούνε»